Caitlynn is 21 jaar en woont bij haar ouders in Almelo (Overijssel). Ze volgt de opleiding maatschappelijke zorg en hoopt volgend schooljaar examen te doen. Daarna wil ze nog een vervolgopleiding doen, zodat ze breed inzetbaar is en een baan kan vinden. Het liefst wil ze op haarzelf gaan wonen, maar gezien de huidige woningmarkt is dat niet zo eenvoudig. Rolstoelbasketbal en fitness zijn haar hobby’s. Daar vindt ze haar afleiding waardoor de pijn wat meer naar de achtergrond gaat. Naast de CRPS heeft Caitlynn een sterk verminderde longinhoud wat de nodige extra uitdagingen met zich meebrengt.
“Op mijn 14e kreeg ik CRPS door een knullig ongelukje met uitgaan. Het heeft lang geduurd voordat ik een sport ontdekte waarvan ik dacht ‘dit past bij mij’”.
“1,5 jaar later kreeg het pas een naampje”
“Na mijn ongeluk heeft het 1,5 jaar geduurd voordat ik de diagnose CRPS kreeg. Ik kreeg tegenstrijdige adviezen. De ene arts zei dat ik alles mocht doen en dat ik lekker moest gaan fietsen en de andere arts zei vervolgens dat ik complete rust moest houden. Dit was erg verwarrend. Toen ik de diagnose kreeg wilde ik vooral weten of ik er oud mee kon worden en waar ik allemaal rekening mee moest houden”.
“Ik ging revalideren en kwam er al snel achter dat je zelf de slingers moet ophangen in je leven. Ik ga dan ook graag mijn eigen weg. Tijdens mijn derde revalidatietraject ontdekte ik rolstoelbasketbal. Ik merkte dat mijn pijn minder werd tijdens het basketballen en dat ik als een volwaardig teamlid mee kon doen. Iedereen in het team heeft wat, maar je hebt het er niet over. Het doet er niet toe. De rolstoelbasketbalwereld is een hechte gemeenschap. Tijdens de wedstrijden zijn wij heel fel, maar na afloop zitten we gezamenlijk bij de McDonalds”.
“Fitness”
“Om sterker te worden ben ik begonnen met fitness. Ik ben gaan ontdekken dat ik dit heel fijn vindt. Basketbal is een teamsport en fitness doe je individueel. Ik merk dat ik er sterker van word en dat het ook helpt om mijn conditie goed te houden. De benchpress is mijn favoriete oefening”.
“Helaas staat rolstoelbasketbal en fitness op dit moment op een laag pitje. In 2023 heb ik een ernstig ongeluk gehad. Ik was buiten aan het fietsen met mijn handbike[1] en werd met een kleine 70 kilometer per uur aangereden. Ik heb enorm veel mazzel gehad. Mijn hele lichaam was gekneusd, ik had een hersenschudding en whiplash. Het had veel erger kunnen zijn”.
“Door de whiplash is wel mijn linkerbeen verlamd geraakt. De artsen willen er op dit moment nog geen stempel op drukken en dat is voor mij goed. Het maakt mij niet uit welke stempel erop zit. Ik moet er mee verder. Ik ben nu bezig met ortheses, zodat ik weer wat kan staan en waggelen”.
“Rijbewijs en mijn vrijheid terugkrijgen”
“Ik ben druk bezig om mijn rijbewijs te halen. Ik moet mijn theorie nog halen en ben al druk bezig met aangepaste rijlessen. Zodra ik mijn rijbewijs heb, hoop ik dat het UWV mij wil helpen met de autoaanpassingen, zodat ik zelf kan gaan en staan wanneer ik dat wil”.
“Ik vind het enorm belangrijk om dingen te doen die ik leuk vind. Waarom zou ik het mijzelf moeilijk maken? Ik hang zelf de slingers op en raad iedereen aan dat te doen!”.
Geschreven door Debby Golverdingen
[1] Soort fiets die je aan je rolstoel koppelt