Vandaag maakt u kennis met ons beursteam. Als vereniging staan wij op meerdere beurzen om zo meer bekendheid te geven aan CRPS en het leven met CRPS.
Wie zijn jullie?
Wij zijn Rob & Hilde Post. Inmiddels zijn wij 42 jaar getrouwd en beiden met pensioen. Hilde is inmiddels 19 jaar actief voor de vereniging en Rob alweer 10 jaar. Samen staan wij op de beurzen. De beurzen zijn belangrijk voor de informatievoorziening aan zowel CRPS-patiënten en hun naasten, maar ook aan behandelaren. Hilde is ervaringsdeskundig op het gebied van CRPS omdat ze inmiddels 25 jaar CRPS heeft aan haar rechterarm. Rob mag zich ervaringsdeskundig noemen in het leven met iemand met CRPS.
Wat doen jullie voor de leden?
Namens de vereniging staan wij op meerdere beurzen. Dit zijn vaak meerdaagse beurzen. Tijdens de beurzen staan wij de bezoekers te woord en zorgen wij ervoor dat de stand opgebouwd, ingericht en weer afgebroken wordt. Al met al een flinke klus. Om te voorkomen dat we veel moeten reizen blijven wij vaak overnachten in een hotel in de buurt of combineren wij het met een vakantie.
De afgelopen twee jaar zijn de beurzen allemaal geannuleerd wegens corona. Dit jaar mogen wij weer aan de bak. Daar hebben wij enorm veel zin in.
De beurzen waar wij staan zijn heel verschillend. De 1e-lijns beurs en de Nursing beurs worden altijd goed bezocht. We krijgen dan veel vragen van apothekers, fysiotherapeuten, verpleegkundigen enz. Deze beurzen zijn belangrijk, omdat deze behandelaars veel met CRPS-patiënten te maken krijgen en wij ze zo goed kunnen informeren. Onze stand wordt dan veel bezocht.
Wij staan ook op de Margriet-beurs. Dit is een 5-daagse beurs. Dan krijgen wij wel hulp van andere vrijwilligers. Tijdens deze beurs spreken wij juist de dochter, zus, vriendin of collega van de CRPS-patiënt. Dit levert mooie gesprekken op en wij hopen daar de bezoekers een kijkje te geven in het leven met CRPS waardoor er begrip komt.
Dit jaar staat het pijncongres op de planning. Ook dat is een belangrijk en groot congres waar wij de bezoekers informeren over CRPS.
Waarom hebben jullie je aangemeld als vrijwilliger bij de vereniging? Wat was jullie motivatie?
Ik (Hilde) kon na mijn diagnose niet meer werken en kwam daardoor thuis te zitten. Mijn werk was toen ook mijn hobby en dat zorgde ervoor dat ik op zoek ging naar een andere invulling van mijn dagen. Mede omdat ik mijn hobby’s ook niet meer uit kon oefenen. Inmiddels ben ik al 19 jaar vrijwilliger voor de vereniging. Ik ben begonnen als bestuurslid in het Landelijk Bestuur en was toen vooral provinciaal coördinator. Ik vond dit superleuk om te doen en ik kon mijzelf weer ontwikkelen. Dat mistte ik enorm. Op een gegeven moment werd de functie binnen het Landelijk Bestuur mij te zwaar en ben ik gevraagd of ik de beurzen wilde gaan doen. Dit was niet helemaal nieuw voor mij, omdat ik dit al een paar keer had gedaan.
Sinds Rob met pensioen is helpt hij mij volledig met de beurzen. Hij is nu 10 jaar met pensioen. Toen hij nog werkte hielp hij al met het opbouwen, inrichten en afbreken van de beursstand. Er is veel informatiemateriaal dat elke keer meegesleept moet worden en dat lukt mij niet.
Wij staan beiden de bezoekers te woord. Ik vanuit mijn rol als ervaringsdeskundige met CRPS en Rob vanuit zijn rol als ervaringsdeskundige als naaste van iemand met CRPS. Deze combinatie werkt heel goed. Vaak gaat alle aandacht naar de CRPS-patiënt, maar de naasten hebben ook vragen. Rob helpt deze mensen op weg. Dat wordt enorm gewaardeerd.
Wat vinden jullie het leukste aan jullie vrijwilligerswerk? Waar worden jullie blij van?
Wij worden beiden vooral heel blij van de persoonlijke gesprekken die wij hebben met de mensen. Naasten en CRPS-patiënten voelen zich gehoord en zijn vaak erg opgelucht en dankbaar. Wij horen vaak dat mensen er veel aan hebben gehad en dat ze het prettig vinden om met iemand te kunnen praten die weet wat het is. Goede voorlichting geven vinden wij ook erg belangrijk. Op het internet en op Facebook is veel informatie te vinden, maar niet alle informatie is juist. Ook lees je hier vaak hele negatieve verhalen die niet helpend zijn.
Wat zouden jullie tegen iemand zeggen die vrijwilliger wil worden bij de vereniging?
Wij vinden het enorm leuk om te doen. Wij helpen anderen met CRPS en gelijktijdig blijven wij zelf ook in ontwikkeling. Wij spreken veel mensen en vaak wordt er aangegeven dat vrijwilligerswerk niet te combineren is met werk of kinderen. Ons advies is om contact op te nemen met de vereniging. Ja, er zijn taken die veel tijd kosten, maar er zijn ook taken die je zelf kunt inplannen.
Geschreven door Debby Golverdingen